Onbewust leren we dat alles gescheiden is. Was het Descartes die ooit schreef; ik denk dus ik ben. Hiermee scheidt hij lichaam en geest, oftewel het denken van het voelen.

En de afgelopen eeuwen heeft het denken een steeds belangrijkere plaats ingenomen. We hebben scholen waar we leren rekenen, aardrijkskunde, schrijven en grammatica.

Maar hoe moeten we omgaan met gevoelens en emoties, hoe gaan we met elkaar om, wat is jouw rol in de samenleving? Dat leren we niet. Wie ben je, wat beweegt je, wat zijn je talenten en je behoeften?

De manier waarop we omgaan met ziekte en gezondheid is mede een gevolg hiervan. In het denken zijn lichaam en geest gescheiden. Artsen, specialisten in het ziekenhuis, ze kijken naar de symptomen, behandelen die. We spreken over een immuunsysteem van het lichaam. Mentaal moet je weerbaar worden.

Als je ziek wordt moet je de strijd aangaan met de kanker, of het is de straf van god………..

Mijn lichaam laat me in de steek………..

Mijn eigen lichaam valt me aan………….een auto-immuunziekte.

Je gaat je schuldig voelen……………….je hebt niet genoeg je best gedaan…………schaamte…..de hele visuele cirkel naar burnout en depressie.

We zijn complete vreemden geworden voor onszelf.

We weten niet meer hoe ons lichaam werkt, hoe lichaam en geest met elkaar verbonden zijn. We zijn vergeten hoe we met gevoelens en emoties om kunnen gaan en wat onze wezenlijke en diepste behoeften zijn.

Als we hulp nodig hebben gaan we naar een professional, je emoties tonen in familieverband of onder vrienden is bijna onmogelijk. Dan heb je het gevoel een loser te zijn of een mislukkeling, een loser te zijn, die het niet kan betalen om naar een psycholoog te gaan. (Hier lees je over strijd taal.)

Allemaal onbewuste overtuigingen.

En vanuit die diepe gevoelens van tekort, angst en wantrouwen die we waarnemen, komen onze gedachten, onze woorden en ons gedrag. Dat is de basis van onze samenleving.

Hoe anders kan een samenleving eruit zien waar mensen elkaars talenten en kwaliteiten erkennen. Waar je zou leren dat je een uniek mens bent en dat je helemaal goed bent zoals je bent. Dat je niet hoeft de voldoen aan de geldende normen, maar dat je jouw eigen waarde mag ontdekken. En zo jouw bijdrage mag leveren aan de samenleving.

Hoe zou het zijn als er onderling vertrouwen zou zijn?

Dat vergt een grote ommekeer.

We zullen ons bewust moeten worden van de woorden die we gebruiken en van het gedrag wat daaruit voortkomt en van onze diepste verlangens en behoeften die daaraan voorafgaan. De ommekeer.

Het is voor elk mens een individueel proces maar met vergaande gevolgen voor de samenleving.

He buurvrouw, wat fijn dat ik je zie. jouw huis is altijd zo opgeruimd, daarin ben je een echt voorbeeld voor mij.

Of tegen je partner; dank je wel dat je een koptelefoon hebt opgezet toen je gisteren met je vriend belde, ik kon me daardoor blijven concentreren op mijn boek.

Tegen een vriend(in); wat fijn dat jij je hart bij me lucht, dat geeft mij een gevoel dat ik nodig ben.

Tegen je broer of zus; wat fijn dat je zo vaak naar onze moeder gaat, het geeft mij een prettig gevoel dat er op haar gelet wordt

Niet direct reageren op iets wat iemand doet maar eerst een voelen wat het met je doet. Lees meer ; Reactie of geaspireerde actie.

Bekend maakt bemind

Ieder voor zich en als samenleving gezamenlijk zullen we op onderzoek uit moeten. Hoe willen we met elkaar omgaan, in wat voor een samenleving willen we leven?

We zullen eerst onszelf ruimte moeten geven om te zijn wie we wezenlijk zijn, niet wie we denken te zijn of willen zijn. We zullen congruent moeten worden, dat wil zeggen, dat gedachten, woorden en daden op 1 lijn komen. Dat we uitdrukking geven aan wat er ten diepste in ons leeft. Ik noem dat altijd; ”Wees je eigen beste vriendje”.

Vandaar uit kunnen we met elkaar in dialoog, uitwisselen wat diep van binnen speelt.

Zo leren we onszelf en elkaar kennen en kan wantrouwen en angst plaatsmaken voor vertrouwen.

Zullen burnout en stress naar de achtergrond verdwijnen en plaatsmaken voor mensen die vol energie en overgave in het leven staan. Zij zullen weten wat hun kwaliteit is en kunnen deze inzetten voor de gemeenschap. Het gevoel van ‘tekort’ kan dan plaats maken voor het gevoel van ‘ik ben waardevol’.

We zullen leren op een andere manier om te gaan met de natuur omdat we ontdekken dat we natuur zijn.

We gaan weer zien dat lichaam en geest 1 zijn, niet gescheiden. Er zal dus een andere kijk op ziekte en gezondheid ontstaan.

Het is dichterbij dan je misschien zou denken.

We weten heel goed dat er een samenwerking is tussen lichaam en geest. Als je verliefd bent voel je vlinders in je buik, als je schrikt ben je sprakeloos, stop je met ademen. Als je een flinke tijd stress hebt gehad wordt je ziek.

Merk maar eens op wat er gebeurt in je lichaam als je denkt aan een zonsondergang………..

of aan die keer dat je vreselijk geïrriteerd was omdat……………………

of als je je weer eens ergert aan de buren die de muziek te hard hebben staan?

Stel je eens voor dat je jezelf dan afvraagt, waarom erger ik me zo aan dat lawaai, waar heb ik behoefte aan?

Of als je ruzie krijgt omdat de ander weer…………………, waar heb ik behoefte aan?

Als je gaat spreken vanuit jouw behoefte schept dat direct ruimte.

Ook na ingrijpende gebeurtenissen in het leven zoals een verhuizing, verandering van baan, een overlijden, we gaan dan gewoon door alsof er niets verandert is

Hoe anders zou onze samenleving eruit zien als we dan zouden zeggen; rust maar even lekker uit, neem maar de tijd om bij te komen, geef jezelf maar ruimte om met de nieuwe omstandigheden om te gaan. Als we echt zouden vragen; “Waar heb je nu behoefte aan, wat heb je nodig?”

Als mens ben je een onderdeel, onderdeel van het gezin waar je uitkomt. Al ben je enig kind, samen met je vader en je moeder vorm je een gezin. Dat gezin is onderdeel van een familie. Het gezin woont ergens en is dus onderdeel van een buurt, een woongemeenschap, een dorp of een stad. Die plek is weer onderdeel van een provincie, een land, een continent, de aarde.

Als mens ontwikkel je je en ga je naar school, daar ben je onderdeel van de klas. Op de sportclub ben je onderdeel van een team, je bent een dorps of stadsgenoot, landgenoot een wereldburger, een mens.

In een samenleving waarin ‘de stam’ of ‘de gemeenschap’ centraal staat is er een heel ander taalgebruik. Daar is een ‘wij-cultuur’, daar is het welzijn van het gezin, de familie en het dorp of leefgemeenschap het belangrijkste. Sommige van die culturen kennen het woord ‘ik’ niet eens. Daar spreken ze hun naam uit als als ze het over zichzelf hebben.

Verbinden/ verbindende taal

We praten over goed en slecht, licht en donker, voor en tegen, dag en nacht, ik en de ander. In deze taal zijn er altijd 2 kanten. Maar niets is minder waar. Er is tussen licht en donker een schemergebied, buiten ik en de ander zijn nog 7 miljard mensen, allemaal met een eigen achtergrond, een andere geboorteplek, andere invloeden vanuit de omgeving en milieu.

En samen vormen wij de mensheid.

Eenheid in verscheidenheid.

Talrijke talenten en kwaliteiten.

Als iemand angst heeft, leer hem of haar te verbinden met die angst, het is oke. Er hoeft niet direct een oplossing te komen. Angst mag er zijn.

Samen kunnen we zorg dragen voor de gemeenschap. En begin gewoon klein bij je jezelf, je eigen gezin, in je eigen buurt.

Merk je dat je geïrriteerd raakt, of merk je frustratie op, wordt je boos, ga op onderzoek naar je behoefte, wat is er dat je niet wil of wat wil je dat er niet is. Neem daarvoor tijd.

Als je hulp vraagt geef je de ander de kans te helpen.

Het is fijn iemand te helpen die ergens niet uitkomt, of die pijn heeft. Dat geeft een gevoel van nodig zijn, erkenning, en dat is weer een van onze diepste behoeften.

Samen creëren we een nieuwe wereld. Met elk mens zijn eigen unieke eigenschappen en kwaliteiten. Om met elkaar te lachen, te zaaien en te oogsten, te zien, te horen, te strelen, te knuffelen, om er voor elkaar te zijn in moeilijke tijden, elkaars hand vast te houden en te troosten.

• Hoe ziet jouw wereld eruit?
• Welke woorden gebruik jij?
• Hoe denk jij over jezelf?
• Welke gedachten heb je over de ander?
• Wat is jouw diepste wens
• Wat is je wezenlijke behoefte?
• Waarvoor kom jij graag je bed uit?
• Waar ben je dankbaar voor?
• Hoe wil jij herinnerd worden?

Leef vanuit je hart, met wijsheid

yvonne coppens

https://yvonnecoppens.org/2022/02/28/geweldloosheid-in-woorden/

https://yvonnecoppens.org/2021/04/03/reactie-of-geinspireerde-actie/

https://yvonnecoppens.org/wees-je-eigen-beste-vriendje/

https://yvonnecoppens.org/2022/07/11/de-ommekeer/