Emotie, wat beweegt je

Het is donderdag ochtend, prachtig lenteweer. Ik heb een paar kaartjes geschreven aan tantes die ik wil versturen. Ze zijn oud en wonen alleen, en door de omstandigheden mogen ze nauwelijks of geen visite ontvangen.

• 

Ik stap op de fiets en ga richting het dorp. Terwijl ik geniet van de narcissen en de vogeltjes bekruipt me een onaangenaam gevoel. Wat zal ik aantreffen in de winkel? Zal ik mensen zien met een mondkapje? Zijn de schappen nog steeds zo leeg? Wordt ik geconfronteerd met mensen die meters om me heen lopen? Ik voel angst, verdriet, afschuw, boosheid, vertwijfeling, verwarring…………. mijn hart klopt wat sneller, ik voel een leegte in mijn buik, mijn benen worden pap…….. Ik trap wat minder fanatiek en fiets langzamer, geef de gevoelens de ruimte.

Ik adem een aantal keren rustig in en uit, schud mijn schouders los en trek een glimlach.

Het voelt weer wat rustiger. Ik blijf voelen wat er gebeurt in  mijn lichaam en tegelijkertijd bedenk ik me; Wat ik ook aan zal treffen, het is oké, ik kan ermee omgaan. Ik ben ontspannen,  rustig en gecentreerd ik ben in harmonie.

In de winkel aangekomen is de juffrouw die karretjes poetst heel vriendelijk, ze verteld me dat ik zonder karretje naar de servicebalie mag doorlopen voor postzegels en als ik daarna een boodschap wil doen een karretje kan pakken. Als ik terug kom bij haar en naar een muntje sta te zoeken schuift ze me een karretje toe met de mededeling dat ze al een muntje hebben. Fijn zeg.

Er ligt volop groente en fruit,  alles is ruim voorradig. Ik loop door naar de rij waar het  meel en gist te vinden zijn. Ik bak altijd zelf mijn brood, zodat ik niet dagelijks naar het dorp moet voor boodschappen, (nee ik heb geen vriezer op mijn bootje).  Maar helaas ik pak mis, zoals ik de afgelopen 14 dagen  al mis pak op meel en gist.

Tjoh, andere keer weer. Ik heb er vertrouwen in dat ik altijd krijg wat ik nodig heb, ook nu. Hoe kan ik dit oplossen;  Ik app een vriendin. Weet jij of je ipv gist ook baking soda kan gebruiken? Dat heb ik voldoende aan boord. Het antwoord blijft uit en daarom ga ik afrekenen en fiets ik terug naar mijn schip.

Thuis krijg ik een blije app,  wat fijn dat je me dat vraagt, nu heb ik allemaal nieuwe recepten en ideeën en ik stuur ze je allemaal door.

Ik voel me blij en dankbaar.

Twee weken geleden was het totaal anders. Toen kwam ik bij een supermarkt en was totaal onvoorbereid, trof er lege schappen en merkte dat mensen met een grote boog om me heen liepen. Bij de kassa stond iemand met een  mondkapje. Ik voelde me totaal verward. Thuis gekomen moest ik huilen, van spanning en angst. Twee dagen later moest ik opnieuw boodschappen doen, omdat ik niet alles had kunnen kopen.  Met lood in mijn schoenen ging ik op pad, ik was boos en in de war; nou moet ik weer, waarom loopt iedereen zo te hyperen en te hamsteren, wat n gezeur, waarom al die angst, een virus is niet besmettelijk, waarom informeren jullie jezelf niet en lopen jullie allemaal achter elkaar aan……………………dat soort gedachten.

In de winkel aangekomen was ik helemaal gespannen, wederom waren er geen eieren en melk, geen meel en gist. Ik werd alleen maar bozer.
Ging naar huis met een lege tas en mopperde op mijn vriend. Vriendelijk zei hij, waar maak jij je nou druk om, haal eens adem, het komt wel weer goed, er zijn meer winkels in de buurt. Een paar uur later lag ik doodmoe in bed met hoofdpijn.

Twee keer dezelfde situatie echter de ene situatie beleefde ik bewust en liet ik de emoties toe, mocht de angst en de vertwijfeling er zijn. De andere situatie twee weken eerder hield ik me vast aan het oude wat er niet meer was. Ik kon niet meebewegen, was in verzet en ik voelde weerstand maar liet het niet toe.  

Een emotie is  wat ons beweegt. Emoties willen gevoeld worden, voelen is de taal van het lichaam. Maar je hoeft je niet mee te laten slepen door je gevoelens, we hebben ook ons verstand gekregen.

Als je jouw emoties de ruimte geeft kunnen ze blijven stromen, gaan ze niet vastzitten in je lichaam en zullen ze geen lichamelijke klachten veroorzaken.

Als je weerstand biedt aan emoties kunnen ze vast gaan zitten in het lichaam. Dan kunnen er klachten en zelfs ziekte ontstaan.

Het ontwikkelen van bewustzijn op emoties, op dat wat jou beweegt, zorgt voor een meer  ontspannen leven.

Een van de dingen die je kan doen is afstand nemen. Bijvoorbeeld door alleen al opmerkzaam te zijn op je woordkeuze. Vaak zeggen we; ik ben boos, ik ben bang, dan identificeren we ons met de emotie.  Maak er eens van ik heb boze gevoelens of ik heb angst. Iets wat je hebt kun je laten gaan, iets wat je bent………………..

Je kunt  jezelf ook aanleren je verstand erbij te halen, zoals ik deed in het verhaal hierboven. Natuurlijk vergt dit wat oefening, maar het is de moeite waard.

Een leuke oefening om te ontdekken waar we ons mee identificeren.

Schrijf eens op hoe jij jezelf voorstelt aan……………….

• -een nieuwe buurvrouw/man
• -Je nieuwe baas
• -Bij een bijeenkomst over het nieuw aan te leggen  fietspad dwars door je tuin
• -Een nieuwe cursus
• -Aan je tijdelijke collega’s van een project

Gebruik je vaak identificerende woorden?  Verander het en merk het verschil.

Ontspannen groet Yvonne