varitas delectat

We leven in een onzekere tijd, er is chaos, onrust. Hoe ga je daarmee om?

De afgelopen weken kreeg ik allerlei berichten van familie en vrienden uit Uden en omgeving, de plek waar ik geboren en getogen ben. Er zijn veel mensen ziek en er sterven veel mensen. Het individuele leed is groot.  Ik leef met ze mee, stuur ze liefde en licht, kracht. Ik bel ze of stuur n kaartje.

Ik proef de angst bij ze, de angst om dierbaren te verliezen, de angst om zelf besmet te raken. Een vriendin vertelde dat haar schoondochter besmet is, ze is ook te zwaar………….wat een angst.

Een vriendin mag niet naar haar net bevallen dochter, de ander niet naar haar echtgenoot die in een verpleegtehuis is. Ik hoor het verdriet in hun stem. Begrafenissen via internet en de achtergebleven echtgenoot die helemaal alleen blijft na 60 jaren huwelijk, geen bezoek van kinderen. Het stemt me verdrietig.

Ik voel me in de war door al die verschillende complottheorieën die ik tegenkom op internet, en door de censuur die er blijkbaar is omdat vele filmpjes en blogs na een paar uur verdwenen zijn.

Ik voel me machteloos als ik toevallig binnenkom en mijn vriend naar de radio luistert. Wat ik daar hoor vind ik angstaanjagend. Keer op keer hoeveel besmettingen er zijn in Nederland en in New York of Italië,  of hoeveel sterfgevallen er zijn, alsof het om de sportuitslagen gaat.

Ik voel me blij omdat ik lees dat de luchtvervuiling afneemt, het water schoner wordt, het stiller wordt, en er veel mooie verbindende initiatieven ontstaan.

Ik voel opluchting als ik mensen hoor zeggen, ik vind corona een zegen, eindelijk rust, eindelijk een legale smoes om niet meer de hele dag met de kinderen op de achterbank rondjes te rijden van de zwemles naar judo en daarna de pianoles.

Vanochtend na een fietstochtje door het  ontluikende Groningse lentelandschap, waarbij we onverrichter zaken weer thuiskwamen omdat de winkel ontruimd moest worden vanwege een ongelukje en de jongen van de sleutel winkel mij vriendelijk vroeg achter het scherm te staan, niet voor corona maar het moet van mijn baas, waren daar tranen, dikke tranen.

Omdat de wereld zo veranderd, omdat er zoveel verwarring is, omdat er regels worden opgelegd van boven af, die ik niet begrijp.  En omdat iedereen die klakkeloos aanneemt zonder onderzoek.

Verdriet, wanhoop, onmacht, verwarring………………………….

Dikke tranen rollen over mijn wangen, geen woorden nee die schieten tekort, het lichaam neemt het over, het huilt, schokt en voelt kramperig, ik geef me over en laat dit er helemaal zijn.

Een paar minuten later,  het lichaam ontspant, de tranen stoppen en ook het schokken stopt. Ik adem een aantal keren heel bewust uit en voel de rust terug keren in mijn lichaam en mijn hoofd. Er ontstaat een glimlach, er is weer ruimte, ontspanning.

En het mag er allemaal zijn.

Zoveel mensen zoveel meningen, en overtuigingen.

Varitas delectat oftewel verscheidenheid behaagt.

Persoonlijk heb ik geen angst voor besmetting of verplichte vaccinaties en voel ik me niet verplicht tot wat dan ook. Ja ik hou me aan de anderhalve meter regel omdat ik weet dat mensen angst hebben en ik hun angst niet wil voeden.

Angst is een voedingsbodem voor haat en geweld. Angst neemt het over als het lichaam zich bedreigd voelt.  Kijk maar eens naar het hamstergedrag van een paar weken geleden. Onder normale omstandigheden zou je het niet in je hoofd halen om te hamsteren maar nu………

 Denken is de taal van het hoofd

Voelen is de taal van het lichaam

Liefde is de taal van het hart

Er is niet 1 manier om hiermee om te gaan, er is niet 1 waarheid. Elk mens is uniek, elk moment is verandering, elke plek is anders. Als er 600 mensen getuigen zijn van 1 gebeurtenis heb je 600 verschillende verhalen. En elk verhaal is waar vanuit de perceptie van die ene unieke persoon.

Het enige wat wij kunnen doen is omgaan met dat wat er gebeurt in ons leven. Voelen wat er gebeurt in je lichaam, luisteren naar je eigen woorden en je eigen gedrag  observeren. Niet om jezelf te veroordelen maar juist om jezelf te leren kennen en je eigen beste vriendje te worden. Als jij dan lekker in je vel zit, kun je er zijn voor de ander, zonder oordeel, betrokken en respectvol.

Ik heb een aantal vragen opgeschreven die je kunt onderzoeken voor jezelf op het thema angst en vertrouwen. Hier kun je ze vinden.

En onderzoek ook een bij jezelf in wat voor wereld jij zou willen leven. Droom erover, praat erover, schrijf het op, teken jouw nieuwe wereld, dans en zing je nieuwe wereld. Hoe zien de huizen eruit, hoe gedragen mensen zich, wat is voor jou belangrijk?

Ik wens te leven in een wereld waarin liefde en vertrouwen de basis zijn. Een wereld vol verscheidenheid. Waarin mensen respectvol met elkaar, de dieren en planten en de aarde en het heelal omgaan. Waarin elk wezen een plaats heeft en mag zijn.