Seizoenen,
Het is herfst overal om je heen, je ontkomt er niet aan. De seizoenen zijn een prachtig voorbeeld voor alle cycli van het leven. Vaak denken we in rechte lijnen van ochtend tot avond, geboorte en dood maar als je wat verder kijkt zie je overal om je heen volmaakte circels, de eenheid.
In de winter is er een schijnbare rust, een stilte, aan de buitenkant zie je niets, de bomen zijn kaal en de meeste bloemen zijn verdwenen onder de grond, ook de mens trekt zich een beetje terug in zijn holletje, gordijnen dicht kacheltje aan.
In deze tijd verwerk je wat er is geweest, wat je hebt gedaan en gelaten. Geef je rust aan het lichaam en de geest zodat er ruimte ontstaat voor nieuwe plannen en ideeën, om een nieuwe koers uit te zetten.
In de lente is het dan zover. De sneeuw smelt, het ijs verdwijnt en de zon wordt warmer en brengt nieuwe kracht. Je verzamelt wat je nodig hebt en dan steek je eerst een paar voelsprieten uit. Je idee krijgt vorm en al groeiende word het sterker en krachtiger.
Het wordt zomer en je betrekt andere mensen bij je plannen en je besmet elkaar met entousiasme (kruis)(bestuiving) .
Daaruit ontstaan weer nieuwe ideeen en concepten, te vergelijken met de zaden en vruchten van bomen en bloemen.
Dan wordt het herfst en is het tijd om los te laten. Alle levenskracht verzamelt zich om te overwinteren, de bladeren verkleuren, voorraden worden aangelegd, de zonneuren nemen af en alles trekt zich langzamerhand terug om zich te bezinnen op wat was en wat weer komen gaat.
En zo is er dan weer een jaar, een levensperiode voorbij, en ben je een beetje gegroeid, bewuster geworden.