ontwikkelen en verdiepen

In maart van 2016 kwam ik in aanraking met het werk van Dr Hamer, het voelde voor mij alsof ik eindelijk weer een nieuwe stap kon zetten in mijn ontwikkeling, mezelf verder kon verdiepen in het leven en het beter kan begrijpen. Voor mij is analyseren en onderzoeken een weg om rust en vrede te vinden in mijzelf. Het opent voor mij een deur naar bewustzijn. Het geeft mij handvaten om mijn reacties, mijn gedachten, mijn gedrag te doorgronden  en te kunnen begrijpen.

Opmerkzaamheid ontwikkelen.                                                                                                             In 1997 ben ik begonnen met het volgen van raja yoga lessen. Daarin leerde ik mezelf te observeren. Welke gedachten had ik over geweld, en hoe ging ik er mee om in het dagelijks leven.                                                                                                                                                                    

Poeh dat was confronterend. Ik werd boos op mezelf omdat ik niet geweldloos genoeg was in mijn eigen ogen. Omdat ik muziek kopieerde vond ik mezelf niet eerlijk genoeg, of omdat ik wel eens een halve waarheid vertelde of iets niet zei om de lieve vrede te bewaren of overdreef om iets duidelijk te maken was ik niet waarachtig genoeg.                                        

Ik zat vol oordelen en overtuigingen. Stukje bij beetje accepteerde ik hoe ik was, ik ging mijn beweegredenen begrijpen, werd wat milder naar mezelf en ging mijn eigen normen en waarden systeem ontwikkelen.                                                                                                        

Niet gebaseerd op hoe het hoort maar op hetgeen ik leerde door opmerkzaam te zijn.

Opmerkzaam op hoe mijn medemensen reageerden op mijn gedrag, je kent het wel als je blij bent zie je allemaal blije mensen om je heen, wat voor invloed heeft mijn gedrag op hen en omgekeerd.                                                                                                                                        

Opmerkzaam  op hoe mijn lichaam reageerde, ontspant het of spant het zich aan. Opmerkzaam op  mijn reacties, wanneer word ik boos, blij , verdrietig enzovoort.

Ik ontdekte dat ik het lastig vond het verschil aan te geven tussen verdriet, teleurstelling, boosheid, irritatie. Ik ontdekte dat ik werd meegesleept door mijn emoties zeker als ik boos werd of tegengewerkt werd. Ik ontdekte dat ik altijd en overal een oordeel over had, meestal wist ik het beter.

Ik ontdekte dat ik vaak reageerde op een manier waarvan ik dacht dat mijn medemensen dat van mij zouden verwachten. Zo durfde ik niet thuis te blijven van een verjaardagsfeestje omdat ik moe was, of ging ik mee naar een beurs, winkel, evenement omdat ik dacht dat ik dan mensen blij zou maken of zou helpen. Vaak liet ik me meeslepen door mijn emoties en voelde me het slachtoffer van wat deze of gene had gezegd of gedaan.

Radicaal                                                                                                                           Op een goed moment heb ik tv, radio, krant, tijdschriften en  dergelijke afgezworen om tot mijn eigen waarheden te kunnen komen. Radicaal, ja maar dat past bij mij.  Zoals een vriendin uit mijn lagere schoolperiode eens zei, dat is hoe jij altijd overal mee om gaat. Je doet iets helemaal met hart en ziel of je draait je om en gaat wat anders doen. Zo had ik mezelf nooit bekeken. Maar inderdaad.

Als voorbeeld. Nooit had ik me geïnteresseerd voor bloemen of planten of voor een winkel, toch heb ik 15 jaar een bloemenwinkel gehad, met veel plezier. Nadat ik de winkel heb overgedragen heb ik ook zelden nog een bloemenwinkel bezocht of bloemstukken gemaakt.

Stukje bij beetje leerde ik meer in balans te blijven, hoe ik afstand kon nemen van de (slachtoffer)rol die ik speelde, hoe ik mijn gevoelens kon interpreteren en vertalen in mijn leven. Daardoor werd ik steeds milder met mezelf en ben ik ook veel milder geworden naar de buitenwereld. Zo werd mijn leven steeds rijker/ waardevoller en ondanks de soms zware uitdagingen kan ik redelijk moeiteloos de rust en vrede binnen in mezelf behouden.

Zoals ik al schreef is een aantal maanden geleden het werk van dr Hamer op mijn pad gekomen. Diep van binnen had ik de wens om te weten te komen hoe mijn ervaringen, mijn gevoelens, mijn overtuigingen dan uitwerkten in mijn lichaam.  Op welke plek van mijn lichaam en in welke vorm komt  naar boven hoe ik omga met het leven. Voor mij ontstaat het lichaam en je leven vanuit een subtiel verlangen van de ziel  om een bepaald thema te ervaren. Net zoals er door  behoefte aan warmte en veiligheid  een idee ontstaat een huis te bouwen, je verzamelt materiaal en kennis en uiteindelijk is daar het huis en heb je warmte en veiligheid. ) Onderweg ontstaan er weer andere behoeften en verlangen.)

Dr Hamer geeft daarop mooie antwoorden en die ben ik nu aan het onderzoeken. Het is een andere ingang van hetzelfde huis dat ik lichaam of leven noem.

Waarom heb ik pijn in mijn knie, oeps mijn rug, waarom zie ik de ene dag prima en de andere dag veel minder,  hoe komt het dat ik doorgezakte voeten heb, waarom krijgt iemand kanker en een ander niet.

Mijn primaire  reactie op de onverwachte gebeurtenis is het antwoord. Die reactie is afhankelijk van vele factoren waaronder, cultuur, maatschappelijke invloeden, opvoeding, genetische aanleg, ervaring en meer. Ga je vluchten, vechten of verstar je, de primaire reactie van je lichaam is de basis voor wat er gebeurt in je leven. Het is dus van belang dat je leert opmerkzaam te zijn op die reacties.

Een klein voorbeeld. Ik heb regelmatig last van mijn onderrug. Heel vervelend, ik kan mijn werkzaamheden niet uitvoeren, voel me chagrijnig, en meer. Zo ook afgelopen maand. Ik ga na wat is er gebeurt net voordat de pijn begon?  He dat is interessant, ik heb niet toegeven aan mijn gevoel van, dat durf ik niet, dat kan ik niet, maar ik ben daadwerkelijk bij de buurvrouw langs geweest om te vragen of mijn bootje in haar botenhuis kan liggen. Iets wat ik me al drie maanden had voorgenomen maar steeds uitstelde omdat ……………. ik blijkbaar (nog steeds) de overtuiging had van dat mag toch niet, wie denk ik wel dat ik ben om dat zo maar te vragen, die mensen zien me aankomen, allemaal gevoelens van minderwaardigheid. Afkomstig uit mijn jeugd en uit mijn familielijn aan de kant van beide ouders. Direct daarna is de pijn begonnen en werd in de loop van de dag erger. Het moment dat ik me realiseerde wat er gebeurt was, nl ik had mijn rug rechtgehouden door voor mezelf op te komen en te vragen, verdween de pijn. Direct daarop was mijn gedachte, nee dit kan niet waar zijn, maar jawel weg. Zo eenvoudig kan het zijn.

Realiseren wat je overtuigingen zijn en daar verantwoordelijkheid voor nemen. Observeer, accepteer, neem verantwoordelijkheid en transformeer. Dat staat er op een briefje wat al jarenlang in mijn achteronder hangt.

Zo komt wederom de nieuwe wetenschap en oude filosofie bij elkaar. Iets wat mij mateloos intrigeert en waarover ik mij elke dag opnieuw kan verwonderen. Zo blijft het leven magisch en niet te begrijpen, onvatbaar en spankelend.

En steeds probeer ik er opnieuw grip op te krijgen.